چطور می شود نگاه غلط به وکیل در اذهان عمومی را تغییر داد؟

    خوشبختانه در چند سال اخیر در نزد مسوولان قوای سه گانه، نوعی واقع بینی و دور شدن از ذهنیت گرایی در برخورد با مسائل مختلف مملکتی پیدا شده که در بحث وکالت هم گفتمان هایی که ریاست محترم جمهور و همچنین مسوولان قوه قضاییه و مقننه دارند جملگی حکایت از این دارد که باید از وکلاحمایت کرد و وکیل خوب و سالم را مورد حمایت و مراقبت قانونی قرار داد. پس توجه به حرفه وکالت و سلامت وکالت یک توجه عمومی است، علت اینکه برخی از معدود همکاران ما با استفاده از روش های عند المتعارف برای تحصیل نتیجه به بعضی از انحراف ها روی می آورند قابل تسری به جامعه وکالت نیست. یک نکته را باید به خاطر داشته باشیم که خانواده حقوقدان کشور با وصف تکثر، خانواده کوچکی هستند که نوعی کنترل حرفه یی بر رفتار یکدیگر دارند. وکیل خوشنام، قاضی و کارمند شناخته شده اند و وکیل و قاضی و کارمند به نام شناخته شده اند، اگربتوانیم با احترام به همدیگر جایگاه قانونی نهاد وکالت و قضاوت را بشناسیم و این فاصله را قبول داشته باشیم با از بین رفتن آن سوءتفاهم فی ما بین که فضای فعلی را در عدالت قضایی مسموم کرده است می توانیم به این انحرافات کوچک و ناسازگاری های حرفه یی پایان دهیم یا ببخشیم. واقعیت این است که کانون وکلابا داشتن دادسرایی که متشکل از خود وکلااست و دادگاه انتظامی بی رحمانه با معدود وکلاخاطی برخورد می کند. اگر همین برخورد در قوه قضاییه صورت بپذیرد و برخی از مشکلات و چالش های موجود که دقت را فدای سرعت می کند در سیستم قضایی را با نوعی نظارت تخصصی و در حقیقت عالی مخلوط کنم وکلاو قضات می توانند نسبت به کار یکدیگر کنترل متقابل داشته باشند. بنابراین همان گونه که اکثر کشورهای جهان این تجربه تلخ را داشته اند ولی موفق شده اند امروز فرهنگی را نهادینه کنند که اصولاوکیل به نام اسکان وکالت در نظام قضایی را نخواهد داشت و قاضی بدنام امکان ادامه کار ندارد.
    
     چگونه می شود نگاه اپوزیسیون بودن را از وکیل دور کرد؟
    پاسخ به این سوال باید در پرتو تحولات سه دهه اخیر ارائه شود قطعا عنایت دارید که این التهاب و در واقع تفکر صلبی- رواکنشی نسبت به یکدیگر طوری در سه دهه اخیر وجود داشته که حتی مسوولان سیاسی کشور هم در برخورد با یکدیگر به جای تحمل و اعمال ظرفیت با ادبیاتی غیرقابل قبول یا غیرمتعارف برخورد داشته اند. معمولاکشورهای در حال توسعه یا کشورهایی که در آنها انقلاب صورت گرفته است تا رسیدن به یک جایگاه متعارف و فرهنگی باید یک فرآیند زمانی و در واقع تشکیلاتی را طی کنند، تابه نوعی تسامح و تساهل و در واقع ظرفیت پذیرش نقد و نگاه مخالف طرف مقابل را پیدا کنند. ما در سیستم قضایی تنقیح اجرایی آرام آرام چنین شرایطی را شاهد هستیم، تغییر مجازات اسلامی از یک قانون ارعابی به یک قانونی که به اصلاح جامعه پذیری و درمان توجه می کند و بحث تعویق صدور حکم تا جایگزین مجازات حبس و در واقع اقدامات تامینی و تربیتی، سن مسوولیت کیفری را لحاظ قرار می دهد در جرایم مجازات حبس و قصاص و رکن معنوی را به گونه یی سامان می دهد که قاضی با استفاده از آن می تواند حداکثر ارفاق را نسبت به متهم اعمال کند یا در فضای اجرای روسای جمهور در رابطه با مسائل سیاسی از فضایی صحبت می کند که در واقع تکثر و نوعی تفاوت اندیشه ها می تواند حاکم باشد به نظر می رسد در بحث حمایت از وکیل یا در واقع امنیت دفاعی وکیل و امنیت بعد از دفاع در پرتو این فرآیند با اندکی فرهنگ سازی و توزیع عالمانه و عارفانه و بیان این مطلب که به هرحال از این متهم وکیلی باید دفاع کند با آموزش به وکلای عزیز که حتی دفاع از متهم سیاسی نیز مستلزم رعایت اصول دفاعی غیرشخصی و سیاسی است. فضا آرام آرام و به تدریج به گونه یی تغییر خواهد یافت که وکلابه دلیل دفاع از موکلین سیاسی و امنیتی خود مورد مواخذه قرار نگیرند این کار نیاز به گفتمان، نیاز به در واقع توجیه و تبیین و ارائه استدلال در نهاد دفاعی و قضایی دارد.
    
     انتخابات صحیح می تواند در تثبیت کانون و مطالباتش جایگاهی داشته باشد؟
    از سال 1376 به بعد فضای نه چندان همکاری بین نهاد وکالت و قوای عمومی به ویژه قوه قضاییه شاید ناشی از استمرار مدیریتی بوده است که اگر با اندکی تغییر و فکری نو منطبق با واقعیت ها این مدیریت ارتقا می یافت این مشکلات موجود یا وجود نداشت یا به حداقل رسیده بود من یک مثال می زنم: امروز وکیل دادگستری در ورود به دستگاه قضایی با نوعی بازرسی بدنی غیراستاندارد و غیرمتعارف روبه رو است در حالی که این مشکل با یک همکاری متقابل بین کانون وکلاودستگاه قضایی قابل ارتقا بود. مدیر کانون با وزیر دادگستری یا مسوولان قضایی می تواند زمینه یی را فراهم آورد با اندکی صرف هزینه دستگاه های جدید مراقبتی و کنترل ورود تهیه نمایند که وکلابا داشتن کارت های مخصوص که قابل شناسی با آن دستگاه است وارد حوزه ها شوند در حالی که 10 سال وکلابا این معضل گرفتار هستند. انتخابات می تواند زمینه ساز تحولی در چیدمان جدید مدیریتی باشد و قطعا اگر وکلابیشتر مشارکت کرده و احساس مسوولیت کنند با انتخاب وکلایی که قطعا نگاه مناسب تری با نهادهای ذ ی ربط برقرار خواهند کرد بستر یک تحول کیفی و کمی در مدیریت خواهند داشت. از مدیران گذشته ممنونیم و از تجارب آنان و قطعا از افرادی که با حضور وکلادر انتخابات سکان اداره کانون را دردست خواهند گرفت. بنابراین انتخابات به علت حاکمیت آرام می تواند گام های موثری در این زمینه بردارد البته شاید شرایط مطلوب نیاز به زمان داشته باشد و از لوازم تحول مدیریت کانون است .