در کلیه عملیات ساختمانی که برش و جوشکاری صورت گیرد یا مواد داغ و
قـابل احـتراق استفاده یا انبار شوند،رعایت ایـن مـوارد لازم مـی‌باشد.
در کـلیه مـحلهایی که خطر آتش‌سوزی وجـود دارد،کشیدن سیگار ممنوع است و باید علامت«خطر آتش‌سوزی،سیگار نکشید»در محلهایی مذکور نصب شود.
آتـش زدن هـر نوع آشغال،ضایعات و خرده مصالح قـابل احـتراق و نـظایر آن مـمنوع اسـت،مگر با کـسب اجـازه از مراجع ذیصلاح.
جمع‌آوری و انبار نمودن روغن، گریس،کهنه‌های روغنی و نخاله‌های آلوده به روغن و مواد نفتی و نظایر آن بـر روی وسـایل و تـجهیزات ساختمانی یا در مجاورت آنها مجاز نیست. اجرای کلیه خدمات کرگیری بتن در تهران و سراسر ایران خدمات کرگیری بتن شامل:
کـلیه وسـایل گـرم‌کننده اعـم‌از دایـم یـا موقت باید به نحو درست نصب شوند،به طوری که از دیوارها و قطعات چوبی کمتر از یک متر و از جداکننده‌های برزنتی و نظایر آن کمتر از 3 متر فاصله نداشته باشند.
مایعات قـابل احتراق و نظایر آن
قبل از سوخت‌گیری باید موتور ماشین‌آلات خاموش شود و از ریختن مواد سوختی روی اگزوز و قسمت داغ موتور جلوگیری گردد.
کلیه مایعاتی که نقطه شعله‌زنی آنها کمتر از 7 درجه سانتیگراد می‌باشد،نباید روی سطح زمـین نـگهداری شوند،مگر اینکه به صورت محدود داخل ظروف یا مخازن حفاظت شده باشند.
خروجی و سرزیر مخازن سوخت نباید در جایی تعبیه شده باشد که نشست یا سرزیر مخازن مذکور روی مـوتور،اگـزوز، تابلو و کلیه برق و باطری یا سایر منابع ایجاد جرقه ریخته شود.
در جایی که بخار مایعات قابل اشتعال وجود دارد،نباید از وسایلی که تولید جـرقه مـی‌کند،مانند سیگار،پیلوت،گاز، چـراغ و سـایر وسایل برقی استفاده شود.
وسایل گرم‌کننده موقت
تا زمانی که در محل کار از بخاری یا هر وسیله گرم‌کننده روباز به‌طور موقت استفاده شود:باید کـلیه ضـوابط و مقررات مربوط از قبیل درجـه حـرارت ماکزیمم، فاصله گرم‌کننده تا مواد قابل احتراق،خروج گازهای مضر و همچنین سایر مواردی که توسط مراجع ذیصلاح اعلام شده است، رعایت گردد.
در هنگام استفاده از وسایل گرم‌کننده موقت باید تهویه لازم و کـافی صـورت گیرد
وسایل گرم‌کننده موقت در موقع استفاده باید به نحو مطمئن روی کف قرار داده شوند،به‌طوری که امکان واژگون شدن آنها وجود نداشته باشد.بعلاوه وسایل مناسب اطفای حریق نیز،باید در مـحل مـوجود باشد.
در مـواقعی که از گاز مایع برای گرم کردن محلهای موقت کار استفاده شود،مخزن گاز باید خارج از ساختمان و در فـضای آزاد قرار داده شود.
پخت قیر و آسفالت
بشکه و دیگهای پخت قیر و آسفالت در مـوقع اسـتفاده بـاید در جای خود محکم شده باشند،به‌طوریکه در حین کار هیچ خطری متوجه افراد نشود.
بشکه و دیگهای پخت قـیر و آسـفالت باید در خارج از ساختمان و در فضای باز قرار داده شوند،قرار دادهن آنها در معابر عمومی بـدون کـسب اجـازه از مقام رسمی ساختمان مجاز نیست.در شهر تهران به دلیل شلوغی بسیار زیاد، لزوم حفاظت از منازل و ساختمان ها و افزایش امنیت آن ها مساله ای بسیار مهم برای صاحبان آن ها به شمار می رود. درب های آکاردئونی برای حفاظ پنجره غرب تهران و درب ها گزینه بسیار مناسبی برای حفاظت از آن ها در شهر تهران است که به دلیل مقاومت بالا و ساختار آهنی مستحکم آن ها مورد استقبال و استفاده بسیاری از مالکان و صاحبان منازل و ساختمان ها شده است. درب آکاردئونی غرب تهران که در محدوده مناطق غربی تهران استفاده می شود انتخاب ایده آلی است که ساکنان این مناطق در شهر تهران بتوانند آسایش و آرامش خاطر را به هنگام نبودشان در منازل و محل کار داشته باشند. انجام بسیاری از کارهای جزئی و ریز جوشکاری مانند آهنگری در غرب تهران تنها در محل و با اعزام جوشکار سیار امکان پذیر است. این روش هم مقرون به صرفه تر است و هم این که خدمات جوشکاری با کیفیت مطلوبی انجام می شود. چنانچه ساکن محله های غرب تهران هستید و انواع خدمات جوشکاری سیار غرب تهران را نیاز دارید، بهترین روش تماس با جوشکار سیار غرب تهران و اعزام به محل است.
در مواقع کار با دیگهای پخت قیر و آسفالت باید وسایل اطـفای حریق مناسب در دسترس باشد.
ظروف محتوی قیر داغ نباید در محوطه بسته نگهداری شوند،مـگر آنکه قسمتی از محوطه بـاز بـاشد و عمل تهویه به طور کامل و کافی انجام گیرد.
کارگرانی که به پختن قیر و آسفالت مشغول شوند باید به دستکش و ساعد بند حفاظتی مجهز باشند.
بالا بردن آسفالت یا قیر داغ توسط کـارگر از نردبان ممنوع است.
دیگهای بخار:کلیه دیگهای بخار اعم‌از اینکه به صورت موقت یا دائم مورد استفاده قرار گیرند،باید توسط افراد ذیصلاح و با رعایت مقررات مبحث تأسیسات برودتی و حرارتی نصب و راهـ‌اندازی شـوند
برش و جوشکاری با گاز و برق:
:قبل از شروع عملیات جوشکاری یا برش کلیه دستگاه‌های اندازه‌گیری کنترل فشار و شدت جریان و نظایر آن باید کنترل شود.
برای حفاظت افراید یا مواد قابل احتراق در مـقابل جـرقه،تابش و نظایر آن، باید از وسایل حفاظتی نظیر ماسک،سپر و توری استفاده شود.
چنانچه عمل برش و جوشکاری در مجاورت مواد قابل اشتعال صورت گیرد، باید ضمن فراهم‌آوردن وسایل اطفای حریق مناسب و کـافی،یـک فرد کمکی نیز در محل حاضر باشد.
در مواقعی که جوشکاری روی فلزاتی که پوشش قلع،روی و نظایر آن دارند صورت گیرد،لازم است دود ناشی از جوشکاری سریعا به خارج از محل کار هدایت شود.
بـه مـنظور جـلوگیری از احتمال خطر انفجار سیلندرهای گـاز اکـسیژن بـاید شیرآلات و اتصالات آن را از روغن و گریس دور نگهداشته شود و کارگران از دست زدن به سیلندرهای گاز اکسیژن و اتصالات آن با دست آلوده به روغن یا گـریس خـودداری نـمایند.
مراقبت و نگهداری از سیلندرهای گاز تحت فشار
شـیر ایـنگونه سیلندرها باید با دست و بدون استفاده از چکش و آچار باز شود و در صورت لزوم از آچارهای مخصوص استفاده شود.
سیلندرهایی که مورد اسـتفاده نـباشند، بـاید طوری در فضای آزاد خارج از بنا قرار داده شوند که از تابش مستقیم نـور خورشید یا درجه حرارت بالا و نیز وارد آمدن ضربه، محافظت شوند.
سلیندرها نباید از هیچ ارتفاعی به پایین پرتاب شـوند ضـمنا در بـالا بردن و پایین آوردن آنها،لازم است از کلافهای مخصوص استفاده شوند.
سیلندرهای گـاز بـاید از محل جوشکاری و برش فاصله کافی داشته باشند، به‌طوری که جرقه،براده،یا شعله به آنها نـرسد.
قـالبهای بـتنی:تا زمانی که قالبهای بتنی قابل احتراق از طبقه‌ای که در حال احداث اسـت خـارج نـشود،نباید مواد و مصالح قابل احتراق را در آنجا انبار کرد.
انبار کردن ماده قابل اشتعال:انـبار کـردن مـواد سوختنی،روغن، رنگ و سایر مواد قابل اشتعال،باید با رعایت مقررات حفاظت در مقابل حـریق (مـبحث سوم مقررات ملی ساختمان ایران) صورت گیرد.
ضایعات و آشغالهای قابل احتراق:ضایعات و آشـغالهای قـابل احـتراق باید در جای مناسبی جمع‌آوری و به‌طور روزنامه از محل کار خارج شده،به محل مجاز حـمل شـوند.سوزاندن ضایعات و آشغال در محل کارگاه ساختمانی مجاز نیست.
خطوط فشار برق
الف:بـرای جـلوگیری از خـطر برق‌گرفتگی و برای بالا بردن سطح ایمنی افراد و کاهش ضایعات فـیزیولوژیکی و انـسانی و حفاظت از تأسیسات عمومی،باید قانون و آیین‌نامه حریم خطوط انتقال و توزیع نیروی بـرق در کـلیه عـملیات ساختمانی،رعایت شود.
قـبل از گودبرداریها،باید اقدامات لازم برای حفاظت و ایزوله‌کردن خطوط فشار قوی انجام شود.خطوط فشار قوی عبارت اسـت از کـلیه خطوط حاوی الکتریسیته که دارای ولتاژ 0001 و بیشتر باشند.
ت:در محلهایی که خطوط فـشار قـوی وجود دارد،تعمیر و نصب وسایل و تجهیزات برقی و سـیمکشی بـرای اسـتفاده‌های موقت مجاز نیست،مگر اینکه جریان بـرق قـطع شود یا عملیات فوق با رعایت مفاد 1-2-2-9 پ،در فاصله بیش از 3 متری از خطوط و دستگاه‌های دارای جـریان بـا ولتاژ بالا،صورت گیرد.
وسـایل و تـجهیزات اطفای حـریق
سـطلهای آب و مـاسه و کپسولهای خاموش‌کننده و سایر وسایل قابل حـمل کـه به منظور اطفای حریق به کار می‌روند،باید در قسمتهای مختلف کارگاه سـاختمانی نـصب و آماده استفاده باشند.
ب:در مواقعی که لولهـ‌ها و شیرهای آتش‌نشانی باید بـه صـورت بخشی از تأسیسات دائمی ساختمان مـورد اسـتفاده قرار گیرند،لازم است با نظارت مراجع ذیصلاح نصب و آماده بهره‌برداری شوند باید هـمیشه فـاصله این لوله‌ها و شیرها تا خـیابان مـشخص بـاشد در فاصله دو متری از شـیرهای بـرداشت(شیر آتش‌نشانی)یا فـاصله بـین شیرهای فوق و خیابان،نباید هیچگونه مصالح یا ضایعات ساختمانی ریخته شود.
کمکهای اولیه
در کـلیه کارگاههای ساختمانی وسایل کمکهای اولیه و آمـوزش افـراد در آن زمینه،بـاید بـاتوجه بـه نوع کار و متناسب بـا تعداد کارگران تأمین شود و اقدامهای لازم برای انتقال فوی کارگران آسیب‌دیده یا کارگرانی که دچـار بـیماریهای ناگهانی شوند،به مراکز پزشکی بـه عـمل آیـد.
جـعبه کـمکهای اولیه:جعبه کـمکهای اولیـه که دارای وسایل ضروری اعلام شده از طریق مراجع ذیربط باشد،باید در جای مناسب نصب و از هرگونه آلودگی و گـرد و غـبار دور نـگهداشته شود و همیشه در دسترس کارگران باشد.
وسایل و سـازه‌های حـفاظتی و تـسهیلات بـهداشتی
وسـایل و تـسهیلات بهداشتی
در هر کارگاه ساختمانی،بسته به محل،نوع کار،تعداد کارگران،زمان و ساعات کار،باید ضمن رعایت مقررات مربوط،تسهیلات رفاهی و بهداشتی زیر تأمین شود و در دسـترس کارگران قرار گیرد.
ب:در عملیات ساختمانی،به کارگرانی که بطور مستمر با گچ،سیمان یا سایر مواد آلوده کننده تماس مستقیم دارند،باید حتی المقدور یک بار برای هر شیفت کاری شـیر داده شـود.
آب آشامیدنی
در تمام محلهای کار در کارگاه ساختمانی،باید آب آشامیدنی سالم و کافی در اختیار کارگران قرار گیرد.
آب آشامیدنی باید از منابع بهداشتی تأیید شده تهیه شود و کلیه نکات بهداشت از نظر سالم نگهداشتن مـخازن و ظـروف نگهداری آب آشامیدنی نیز رعایت گردد.
چنانچه در کارگاه ساختمانی برای مصاف غیر آشامیدنی،آب ذخیره و نگهداری شود،باید تابلوی«غیرقابل شرب» بر روی مخازن یـا شـیرهای برداشت آن نصب شود.
سرویسهای بـهداشتی:در هـر کارگاه ساختمانی،باید به ازای هر 03 نفر کارگر،حداقل یک سرویس بهداشتی محصور،با آب و وسایل کافی شستشو ساخته و آماده شود.
محلهای تعویض لباس (رخـتکن):در هـر کارگاه ساختمانی باید فـضاهای سـرپوشیده کافی و کاملا بهداشتی، برای تعویض لباس کارگران فراهم شود.
غذاخوری،محل اقامت و استراحت کارگران:در هر کارگاه ساختمانی باید محلهایی برای غذاخوری و اجتماع کارگران و همچنین محلهای مناسب کافی و مجزا برای اقـامت و اسـتراحت موقت کارگرانی که به دلیل دوری محل کار از محل سکونت آنها یا دستور کارفرما مجبور به اقامت در کارگاه باشند،با وسایل و امکانات موردنیاز فراهم شود.
نور و روشنایی:در کلیه کارگاههای ساختمانی،بـاید نـور و روشنایی طـبیعی و مصنوعی کافی و مناسب و در صورت لزوم وسیله روشنایی قابل حمل در محلهای کار،عبور و مرور،غذاخوری، اقامت و استراحت کـارگران فراهم شود.
تهویه:کلیه محلهای کار، اقامت،استراحت و غذاخوری کارگران بـاید بـه صـورت طبیعی یا مصنوعی تهویه شوند بطوری که هوای کافی و سالم برای محلهایی فوق فراهم شود.
سازه‌های حـفاظتی
نـرده استاندارد:حفاظی عمودی است که باید برای جلوگیری از سقوط افراد در اطراف و گوشه‌های نـمایان سـقفها و دیـوارهای باز،رمپها،سکوهای کار، راهروها،راه‌پله‌ها،سقفهای موقت یا سایر محلهای کار و تردد کارگران تـعبیه شود.
نرده استاندارد باید در گوشه و اطراف رمپها،سکوهای کار،راهروها، سقفهای موقت و نـظایر آنکه از زمین و کف یـا هـر مکان دیگری که بیش از 3 متر ارتفاع دارد،نصب گردد.همچنین در مکانهایی که در مجاورت محلهای حفاری،گودبرداری و کابلهای فشار قوی قرار دارد و در اطراف تمام قسمتهای باز سقفها یا دیوارهای باز که در فعالیتهای ساختمانی مـورد استفاده قرار نگیرند.نصب شود.
ارتفاع نرده استاندارد از کف طبقه یک سکوی کار نباید از 09 سانتیمتر کمتر و از 011 سانتیمتر بیشتر باشد،همچنین ارتفاع نرده راه‌پله نباید از 57 سانتیمتر کمتر از 58 سانتیمتر باشد.
ساختمان و اجزای سـازه نـرده باید دارای چنان مقاومتی باشند که بتوانند در مقابل حداقل 001 کیلوگرم فشار و ضربه وارد در تمام جهت مقاومت نمایند بعلاوه نرده باید مقاومت لازم را برای موقعی که در معرض برخورد وسایل متحرک قرار گیرد، داشته بـاشد.
پاخـورهای چوبی
در قسمتهایی که امکان ریزش ابزار و مصالح ساختمانی از اطراف و گوشه‌های نمایان کفها و دیوارهای باز رمپها،سکوهای کار،گذرگاهها یا سقفهای موقت و نظایر آن وجود دارد،باید پاخورهایی از چوب مناسب به ضـخامت حـداقل 2/5 سانتیمتر و به ارتفاع 51 سانتیمتر نصب شود.در داربست معلق می‌توان از پاخور به ارتفاع 01 سانتیمتر استفاده نمود.
راهرو و سرپوشیده موقتی: سازه‌ای است حفاظتی که به صورت موقت در پیاده‌روها یا سایر مـعابر عـمومی بـرای جلوگیری از خطرهای ناشی از پرتاب شـدن مـصالح و وسـایل و تجهیزات ساختمانی ایجاد می‌شود.
ارتفاع راهروی سرپوشیده نباید کمتر از 2/5 متر و عرض آن نیز کمتر از 1/5 متر یا عرض پیاده‌وی موجود باشد.
راهـرو بـاید فـاقد هرگونه مانع و دارای روشنایی لازم طبیعی یا مصنوعی دائمی بـاشد.
سـقف راهرو باید توانایی تحمل کلیه بارهای احتمالی وارد و حداقل فشار 007 کیلوگرم بر متر مربع را داشته باشد بعلاوه سایر قسمتهای آن نـیز بـاید تـحمل بار مربوط و فشار مذکور را داشته باشند.
سقف راهرو باید از الوار بـه ضخامت حداقل 5 سانتیمتر،طوری ساخته شود که از ریزش آب و مصالح به داخل آن جلوگیری به عمل آید.
اطراف بیرونی سـقف راهـرو،بـاید دارای حفاظ کاملی از چوب یا توری فلزی مقاوم به ارتفاع حداقل یـک مـتر باشد.زاویه این حفاظ را نسبت به کف می‌توان حداکثر 54 درجه به طرف خارج اختیار کرد.
اطـراف راهـرو سـرپوشیده که در مجاورت کارگاه ساختمانی قرار دارد،باید دارای حفاظی فلزی مانند حفاظ پنجره یا نرده‌ای به ارتفاع لازم مـطابق مـشخصات و ویـژگیهای مذکور در مبحث الزامات عمومی ساختمان(مبحث چهارم مقررات ملی ساختمان ایران)باشد.
سقف مـوقت و سـرپوش حـفاظتی:
سقف موقت و سرپوش حفاظتی،پوششی است حفاظتی،از قبیل توری یا تخته‌بندی (الوار)که برای جـلوگیی از آسـیب ناشی از اثر سقوط اشیا در کارگاه ساختمانی یا مجاورت آن برپا می‌شود.
سرپوش حفاظتی بـاید چـنان طـراحی و ساخته می‌شود که در اثر ریزش مصالح با ابزار روی آن هیچگونه خطری متوجه افرادی که در زیـر آن قـرار دارند نگردد.
پوشش موقت فضاهای باز،سقفها و دیوارها،باید با استفاده از تخته بـا ضـخامت 2/5 سـانتیمتر یا معادل آن برای سوراخهای تا دهانه 54 سانتیمتر و تخته با ضخامت 5 سانتیمتر یا معادل آن برای سـوراخهای بـا دهانه بیش از 54 سانتیمتر صورت گیرد.
برای سقفهای موقت که به صورت سـکوهای کـار مـورد استفاده قرار گیرند،باید از تخته‌هایی با ضخامت 5 در 52 سانتیمتر که محکم به یکدیگر بسته شده بـاشند. اسـتفاده شـود.
تورهای ایمنی:در مورادی که نصب سکوهای کار و نرده‌های حفاظتی استاندارد،در ارتفاع بـیش از 3 مـتر امکان‌پذیر نباشد،باید برای جلوگیری از سقوط افراد از تورهای ایمنی با رعایت موارد زیر استفاده کرد:
تـورهای ایمنی باید در فاصله‌ای که سازندگان آنها مشخص نموده‌اند،نصب شود، به نـحوی کـه ارتفاع سقوط کارگران بیشتر از شش متر نـباشد و تـا آنـجا بالا برده شوند که فاصله کافی بـر فـراز آنها برای برپایی و نصب اجزای ساختمان،حرکت ماشین‌آلات و نظایر آن وجود داشته باشد.
بـرپایی و نـصب تورهای ایمنی، همچنین جمع‌آوری و بـرچیدن آنـها باید تـوسط شـخص ذیـصلاح و با استفاده از کمربندها و نگهدارنده‌های محکم ایـمنی صـورت گیرد این تورها قبل از استفاده و در مدت بهره‌برداری باید توسط شخص ذیصلاح بـازرسی و کـنترل شوند،استفاده از تورهای فرسوده و آسیب‌دیده مـجاز نیست.
وسایل حفاظت فـردی
تعریف«وسایل حفاظت فردی» وسـایلی اسـت از قبیل کلاه ایمنی،کفش و پوتین،ماسک،نقاب و عینک،تورهای حفاظتی،کمربند ایمنی،دسـتکش لاسـتیکی عایق،چکمه و نیم‌چکمه لاستیکی و لبـاس ایـمنی کـه کارگران،افراد خـوداشتغال و سـایر کسانی که در کارگاه سـاختمانی فـعالیت نمایند،باید متناسب با نوع کار خود آنها را مورد استفاده قرار دهند.
کلیه وسایل حفاظت فـردی بـاید از نظر کـیفیت مـواد مـورد استفاده و مشخصات فنی سـاخت،مورد تأیید مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران باشند.
کلیه وسایل حفاظت فردی باید بطور مـرتب تـوسط اشخاص ذیصلاح بازرسی و کنترل شده،در صـورت لزوم تـعمیر یـا تـعویض شـوند،تا همواره بـرای تـأمین حفاظت کارگران آماده باشند.
در تمام محلهای کار باید لباس تمیز و متناسب با نوع کار در اختیار کـارگران قـرار گـیرد.بعلاوه لباس کار باید طوری تهیه شـود کـه مـوجب بـروز حـادثه نـشود و کارگر بتواند با آن به راحتی وظایف خود را انجام دهد.
کلاه ایمنی
در کلیه عملیات ساختمانی که در آنها احتمال وارد آمدن جراحاتی به افراد در اثر سقوط فرد یـا سقوط وسایل و تجهیزات و مصالح وجود دارد،باید از کلاه‌های ایمنی با رعایت موارد زیر ویژگیهای مندرج در استانداردهای شماره 0731 و 1831 ایران استفاده شود.
پوسته کلاه باید از مواد سخت و بادوام ساخته‌شده،تمام لبه‌های آن گرد و پرداخـت شـده باشد پوسته کلاه باید بطور محکم به کلاف یراقی که روی سر مصرف‌کننده جای می‌گیرد،متصل شود و فاصله آزاد ین کلاف یراق و پوسته کلاه نباید از 91 میلیمتر کمتر باشد.
کلاه‌های ایمنی نـو یـا آنهایی که قبلا مورد استفاده قرار گرفته‌اند،باید قبل از اینکه در اختیار کارگران قرار گیرد،توسط اشخاص ذیصلاح کنترل و اجازه استفاده از آنها داده شود.
کـفش و پوتـین ایمنی
الف:برای کارگرانی که هـنگام کـار،پاهای آنها در معرض خطر برخورد با اجسام داغ و برنده یا سقوط اجسام قرار دارد،باید کفش و پوتین ایمنی با رعایت استاندارد شماره 6311 ایران تهیه شود و در اخـتیار آنـها قرار گیرد.
ب:کفشها و پوتـینهای ایـمنی را باید به راحتی پوشید و درآورد،بند کفشها و پوتینهای ایمنی باید به آسانی باز و بسته شود.
عینک و نقاب حفاظتی
به هنگام جوشکاری،برشکاری، آهنگری،ماسه‌پاشی(سند پلاستیک)و نظایر آنها که نوع کـار بـاعث ایجاد خطرهایی برای صورت و چشم کارگران می‌شد،باید عینک و نقابهای حفاظتی مخصوص اینگونه کارها مطابق استاندارد شماره 6211 ایران تهیه شده،در اختیار آنان قرار گیرد.
دستکش حفاظتی
برای حفاظت دست جـوشکاران و سـایر کارگران سـاختمانی که با اشیای داغ و برنده،از قبیل اوراق فلزی و شیشه‌های جام سروکار دارند،باید دستکشهای برزنتی یا چرمی ساقه‌دار مـطابق با ویژگیهای استاندارد شماره 4671 ایران تهیه شود و در اختیار آنها قرار گـیرد.
دسـتکشهای لاسـتیکی عایق
الف:به منظور حفظ جان کارگران برق کار که به هنگام کار با شبکه تحت فشار بـرق یا وسایل برقی در معرض خطر برق‌گرفتگی قرار دارند،باید عـلاوه بـر ابزار ویژه این دستکش،کفش و کلاه مخصوص عایق الکتریسیته با رعایت استاندارد شماره 5461 ایران تهیه شود و در اختیار آنان قرار گیرد.
دستکشهای لاستیکی عایق پس از هربار مصرف باید طبق ضوابط و ویـژگیهای اسـتاندارد شماره 5461 ایران توسط افراد مجدد آماده شود.
در محل کارهای مرطوب یا برای کارهایی که در آب انجام می‌شود،به منظور حفاظت پای کارگران در مقابل آب و گل و نظایر آن باید به تناسب نوع کار،چـکمه و نـیم‌چکمه لاسـتیکی با رعایت استاندارد شماره 3831 ایـران تـهیه شـده،در اختیار آنها قرار گیرد.
لباس ایمنی برای جوشکاری و مشاغل مشابه
برای جوشکاری و مشاغل مشابه آنکه کارگران در معرض سوختگی و جراحات دیگر قـرار دارنـد،بـاید لباس ایمنی با رعایت ویژگیهای استاندارد شماره 7731 ایـران تـهیه شود و در اختیار آنان قرار گیرد.
در مواردی که جلوگیری از انتشار گرد و غبار و مواد شیمیایی یا تهویه محیط آلوده به مواد مـزبور،از لحـاظ فـنی ممکن نباشد،باید ماسک یا وسایل حفاظتی مناسب تهیه شـود و در اختیار کارگران قرار گیرد.
کمربند ایمنی
برای جوشکاری،سیمکشی یا هر نوع کـار دیـگر در ارتـفاع بیش از 3 متر که امکان تعبیه سازه‌های حفاظتی برای جلوگیی از سقوط کـارگران مـقدور نباشد،باید کمربند ایمنی تهیه شود و در اختیار کارگران قرار گیرد.
منبع:انتشارات دفتر تدوین و ترویج مـقررات مـلی سـاختمان وزارت مسکن و شهرسازی.